اثر تراکم گیاهی و مصرف مقادیر کاهش‎یافته دو علف‎کش پس رویشی بر زیست توده علف های هرز پهن برگ و عملکرد و اجزای عملکرد سورگوم جارویی در منطقه میانه

به منظور بررسی اثر تراکم گیاهی و مصرف دو علف‎کش­ پس­رویشی بر عملکرد جارو در سورگوم جارویی، آزمایشی در سال 1390 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه میانه اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تراکم کشت سورگوم جارویی در سه سطح 17، 24 و 31 بوته در متر مربع و مصرف دو تیمار علف‎کش توفوردی+ ام­سی­پی­آ و بروموکسینیل + ام­سی­پی­آ در دز توصیه شده ( 5/1 لیتر درهکتار )، 20 درصد دز کاهش یافته (2/1 لیتر در هکتار) و 40 درصد دز کاهش یافته (9/0 لیتر در هکتار) بودند. برای هر تراکم یک شاهد وجین نیز در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که زیست توده علف­های هرز با افزایش تراکم گیاه کاهش یافت و دز توصیه شده بروموکسینیل + ام­سی­پی­آ در اکثر مراحل نمونه‎برداری مؤثرترین تیمار علف‎کشی بود. هم‎چنین، با افزایش تراکم کاشت، تعداد و وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه و خوشه در سورگوم جارویی افزایش پیدا کرد. عملکرد جارو و تلاش زادآوری با افزایش تراکم به طور قابل توجهی افزایش یافت. بیشترین افزایش در عملکرد جارو از کاربرد بروموکسینیل+ ام­سی­پی­آ و توفوردی + ام­سی­پی­آ در دز توصیه شده به دست آمد. اثر دز توصیه شده و دز 20 درصد کاهش یافته بروموکسینیل+ ام­سی­پی­آ بر بهبود عملکرد جارو از لحاظ آماری مشابه بود. با توجه به نتایج به دست آمده، برای مهار علف­های هرز و بهبود عملکرد جارو در منطقه، تراکم کاشت 31 بوته در متر مربع و مصرف علف‎کش بروموکسینیل ­+ ام­سی­پی­آ با 20 درصد دز کاهش یافته توصیه می­شود.